Një studim i ri ka vënë në pah se vajzat e para të lindura shpesh përballen me ngarkesën më të madhe emocionale brenda familjes, dhe kjo përgjegjësi e hershme mund të ketë kosto afatgjata.

Prindërit priren të tregojnë favoritizëm ndaj fëmijëve më të mëdhenj, sidomos ndaj vajzave, por kjo shpesh përkthehet në pritshmëri më të larta sesa privilegje. Të shikura si të besueshme dhe të përgjegjshme, vajzat e mëdha zakonisht ngarkohen me më shumë detyra shtëpie dhe shpesh pritet të marrin rolin e kujdestares për vëllezërit e motrat më të vegjël.

Me kalimin e kohës, ky model sjellje mund të nxisë prirje për t’u bërë “kënaqëse të të tjerëve” dhe të çojë deri në lodhje emocionale, pasi presioni për të qenë njëkohësisht kujdestare dhe arritëse e lartë lë shumë pak hapësirë për pavarësi apo pushim.

Ekspertët paralajmërojnë se kjo mënyrë e formimit shpesh vazhdon edhe në moshë të rritur, ku shumë vajza të mëdha përballen me perfeksionizëm, vështirësi në vendosjen e kufijve personalë dhe ndjenjën e tepruar të përgjegjësisë për lumturinë e të tjerëve.
Studiuesit theksojnë se favoritizmi prindëror ndikon negativisht te të gjithë fëmijët, secili në mënyrën e vet, por vajzat e mëdha mbeten më të ekspozuara ndaj stresit afatgjatë, për shkak të roleve që u imponohen që në fëmijëri.