Pas më shumë se dy dekadash mungesë fizike në Festivalin e Filmit në Cannes, regjisori iranian Jafar Panahi është rikthyer me një film të fuqishëm që po cilësohet si një nga pretendentët më seriozë për Palmën e Artë të këtij viti.

"It Was Just an Accident" është një thriller emocionalisht i ngarkuar, por i mbështetur me një dozë të konsiderueshme humori të zi, që eksploron temën e drejtësisë personale në një sistem ku shteti është mjeti kryesor i shtypjes. Në qendër të ngjarjes është Vahidi, një ish-i burgosur politik, i cili mendon se ka takuar njeriun që e ka torturuar – një burrë me këmbë protezë, zhurma e së cilës i kthehet si traumë nga e kaluara. Nga ky moment, nis një histori që kujton filmat klasikë të hakmarrjes, me elemente të western-it dhe absurditetit.

Panahi nuk i shmanget pyetjeve të vështira: a është e drejtë që viktimat të përdorin të njëjtat metoda si shtypësit e tyre? A ka kufij hakmarrja? Dhe në fund të fundit, kush ka të drejtë të gjykojë?

Filmi ndërthur me mjeshtëri temën serioze me momente komike, si një nuse që ndihmon në shtyrjen e furgonit që ngec në rrugë, apo roje që kërkojnë ryshfete përmes pajisjeve POS. Këto detaje i japin një shije realiste dhe njerëzore një historie që në thelb është një kritikë e thellë ndaj shtetit autoritar.

"It Was Just an Accident" është prodhuar në kushte të vështira, por me forcë artistike të jashtëzakonshme, dhe përbën një rikthim të madh për Panahin, që përkundër ndalesave dhe burgimeve, nuk ka pushuar së krijuari dhe së sfiduari sistemin përmes artit të tij.

Festivali i Cannes përfundon këtë fundjavë, dhe të gjitha sytë janë tek ky film si një kandidat i denjë për çmimin kryesor.